Χθες ειχα βγει με ενα παλιο μου φιλο με τον οποιο γνωριζομαστε παρα πολυ καλα,
και ο λογος της συναντησης ηταν να συζητησουμε το οριστικο χωρισμο με την γυναικα του.
Τους ειχα παρακολουθησει βεβαια, σε ολη την φαση της γνωριμιας τους, με λιγα σκαμπανεβασματα
κανεις μας δεν ειχε καταλαβει οτι ειχαν προβληματα.
Τελικα χθες τα ειπαμε χαρτι και καλαμαρι.... ολα στο τραπεζι πανω.
Το πιο σοβαρο θεμα ηταν, οτι αυτος ξενερωσε σεξουαλικα και εν ολιγεις ειχανε επαφη μια στο τριμηνο,
και αυτο οχι με παθος απο οτι καταλαβα.
Καποια αλλα ζητηματα κακης συνεννοησης συμπληρωναν την διαλυση του γαμου....
Παρολα αυτα οπως μου ειπε μπροστα στο παιδι θα ειναι αψογοι γονεις εστω και χωρισμενοι.
Καλο αυτο ειπα.....
Τον ρωταγα ομως κρισιμα σημεια,
οπως πριν κανετε το παιδι δεν ειχες δει αυτα τα προβληματα?
Μου απαντησε ναι, αλλα τα προσπερασε.
Αν το μαζεψουμε καταληξα, οτι ειχε διαχωρισει το θεμα γυναικα - ερωτικος συντροφος
με το θεμα γυναικα - μητερα των παιδιων του.
Δηλαδη δεν του εκανε στο θεμα κρεββατι, αλλα σαν μητερα και το τι σημαινει αυτο,
αφου ηταν οκ κατ αυτον προχωρησε....
Εκει ακριβως ηταν η διαφωνια μας, και φυσικα δεν βρηκαμε ακρη

Μου φαινοταν αδιανοητο να κανεις παιδια με καποια - ον απλα και μονο γιατι πιστευεις οτι
θα ηταν οκ σαν μανα.
Παντα πιστευα οτι αυτο προκυπτει γιατι εισαι με ενα ανθρωπο και τον εκτιμας
και οχι γιατι απλα λες...... ας κανω και ενα παιδι ειμαι 30 καμποσο....
Αλλα εστω και ετσι θα μεινω με τις αποριες μου
