ειμαι αστιεμπορας.... χοχοχοχο

Τωρα το αισθημα τις δικαιωσης ειναι παρα πολυ ισχυρο σε τετοιες περιπτωσεις....
απο την αλλη σου επισημαινω οτι ειναι και αδηλωτα φθοροποιο,
δεν καταλαβαινεις ποσο υπογεια σε φθειρει.....
Και μετα απο ενα διαστημα, αφου εχεις πολεμησει, φτυσει αιμα, εχεις γδαρει τα γονατα σου,
εχεις κανει γενικως τα παντα, σου μενει μια πικρη γευση στο στομα....
Εγω σαν πιο ψυχραιμη ματια,
θα σου πω οτι πρεπει να οριοθετησεις με ωριμοτητα τις κοκκινες γραμμες σου,
στο τι θες απο τους αντρες που σχετιζεσαι, να τις κανεις γνωστες με συζητηση εκ βαθεων,
και οταν αυτες ξεπερνιουνται, να τραβας αμεσα Χ.
Ουτε αλλες συζητησεις η διαπραγματευσεις η παρακαλια και εκδικητικοτητες....
Η εμπειρια μου λεει οτι αυτος ειναι ο πιο ανωδυνος και ψυχραιμος τροπος επιβιωσης
στο πως να διαχειριζεσαι τις σχεσεις σου με τους ανθρωπους.
Φανερωνει συνεση, ψυχραιμια και δικαιοσυνη τοσο για σενα οσο για τον ανθρωπο που προσεγγιζεις.
Τελος θα σου πω οτι ενα παραμυθι υφαινεται και απο τις δυο πλευρες ο καθενας με το μεριδιο του.
Καλλιεργουνται προσδοκιες και απο μεριας σου και απο μεριας του.
Σαφως και ειναι αδικο καποιος να σου ταζει λαγους με πετραχηλια,
αλλα ξερεις στη ζωη που ζουμε πολλα ειναι αδικα....
Πιο πανω λοιπον σου ειπα μεθοδους, για να προστατευτεις απο αδικιες....
Ομως το χρεος για να προστευσουμε τον εαυτο μας, ειναι αποκλειστικα δικο μας...!!!