οι παρανομες σχεσεις ειναι μεσα στη ζωη....
τι ειπα τωρα ε?

Οσοι κανουν μια παραλληλη ιστορια, προσπαθουν να χωρεσουν 4 ποδαρια σε μισο παπουτσι...

Και αυτο γιατι ειτε μας αρεσει ειτε οχι, ενας ανθρωπος ειναι (συνηθως) μια πολυπλευρη προσωπικοτητα
και συν τω χρονο, γεννιουνται νεες αναγκες - ιδιως οταν ειναι σε νεαρη ηλικια - τις οποιες ο ανθρωπος που ειναι διπλα τους δεν μπορει να τις καλυψει.
Εδω μπαινει το ηθικο στοιχειο της υποθεσης, της συντροφικοτητας, της αφοσιωσης κλπ κλπ...
Δεν υπαρχει ακριβως λυση στο θεμα.
Ειτε κανεις μια συμφωνια και προχωρας με αυτη ειτε την διαλυεις ειτε ακομα την αναθεωρεις.
Εκεινο που παντα πιστευα, ειναι κανεις να μην ζει με πλαστα διλληματα και να κανει αυτο που νιωθει.
Βεβαια πρακτικα αυτο συμβαινει σπανια, αλλα οκ....
Καπως ετσι ειναι χτισμενη η κοινωνια μας, μεσα στη ψευτια και την υποκρισια και αυτο δεν το λεω σαν κατηγιορια για καποιον, αλλα σαν τροπο επιβιωσης.
