Πες μας λίγα πράγματα για σένα!

[Sara]

ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙ!  Αρχίζω πρώτη εγώ και συνεχίζετε εσείς κατά τον ίδιο τρόπο.


                 Ήμουνα καλή μαθήτρια στο σχολείο, ήμουνα τακτική, τα τετράδια μου όλα ήτανε καθαρά και περιποιημένα. Είχα πάρα πολλούς φίλους και ήμουνα κοινωνική.
                  Η μαμά μου λέει ότι είμαι ηθικών αρχών και καλό κορίτσι.  Δεν κλέβω και δεν εξαπατώ τους άλλους. Κανένα ψέμα μπορεί να πω για το καλό όμως.  (αυτό μεταξύ μας ε? )
                   Αγαπώ τους φίλους μου. Σε αντίθεση όμως με τα παλιά τα χρόνια ,που ήμουνα κοινωνική και είχα πολλούς φίλους, τα τελευταία χρόνια δυσκολεύομαι λίγο σε αυτόν τον τομέα.
                  Μου αρέσει η καθαριότητα και το σπίτι μου το έχω πάντα καθαρό. Μου αρέσει να βρίσκομαι με την οικογένεια μου και την αγαπώ πολύ.

                    Μπορεί να είμαι ντροπαλή αλλά πιάνω εύκολα συζητήσεις ακόμη και με αγνώστους. Είμαι νευρική και οξύθυμη καμμιά φορά με τον αδελφό μου. Είμαι εσωστρεφής, δουλική, ονειροπόλα  και αφηρημένη.  Δίνω την εντύπωση ενός αποτυχημένου ανθρώπου αλλά στην πραγματικότητα είμαι ένα ξεχωριστό, μοναδικό άτομο.  Μου αρέσει πολύ να φροντίζω τον εαυτό μου.

                     Η μαμά μου λέει ότι μικρή είχα πολύ υπομονή και επιμονή σε ότι καταπιανόμουνα. Νομίζω ότι σε αυτό έχει αλλάξει γνώμη.

                      Αν ζητούσα να πραγματοποιηθούν τρεις ευχές μου θα ήθελα να ήτανε οι εξής:

1. Να κάνω οικογένεια
2. Να κάνω καριέρα
3. Να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο.

[sensitive]

πολυ ομορφα και ειλικρινη αυτα που εγραψες Ριτα 
θα γραψω και γω για μενα καποια πραγματα, μολις συγκροτησω την σκεψη μου.

[jimb]

Στο σχολειο δεν ημουν ιδιαιτερα καλος μαθητης.
Εκανα συνεχεια κοπανες και το σχολειο το εβρισκα ιδιαιτερα βαρετο.
Μεχρι την δευτερα λυκειου, εκει για καποιο λογο εκανα στροφη.
Δεν ξερω τι ακριβως αλλα μεσα σε μια μερα το μυαλο μου αλλαξε.
Ξαφνικα αρχισε να με ενδιαφερει να διαβαζω κυριως ιστορια,
αρχιζα να γραφω καλες εκθεσεις, και με λιγο εξασκηση καταλαβα οτι ηταν
πανευκολο. Το χερι πηγαινε μονο του, αρκει να αφηνες ελευθερα την φαντασια
σου και το χερι να δουλευει....

Αλλα παντα αισθανομουνα εγκλωβισμενος σαν να με στενευε κατι.
Ασφυκτιουσα και δεν με χωραγε ο τοπος.
Ετσι στα ξαφνικα αποφασισα να... αποδρασω.
Τελειωσα σχολη εμποροπλοιαρχων και εγινα καραβοσκυλο.
Δεν με ενδιαφερε τιποτα αλλο παρα να γνωριζω νεες καταστασεις.
Οσο πιο επικινδυνες τοσο πιο πολυ με εξιταραν.
Ταξιδεψα σερι για δεκα χρονια κοντα.
Εφαγα την θαλασσα με το κουταλι, ειδα το μπλε του ουρανου αρκετες φορες,
εφαγα ατελειωτες ωρες μονος μου μιλωντας με τον εαυτο μου.
Ισως ηταν μια επιλεγμενη ασκητικη η δεν ξερω τι αλλο.
Περπατησα στις ερημους της αυστραλιας, στους ατελειωτους παραποταμους της κινας, ειδα ανθρωποφαγους στα νησια σολομωντα, βιαστικους γιαπωνεζους στο τοκυο, μαυρους οδηγους για σαφαρι στη κενυα και πολλα αλλα ακομα, ισα για να γραφω ολη την νυκτα...
Τα πιο πολλα στη ζωη μου τα εμαθα γυρνωντας με γυναικες του ριο ακουγωντας τις ιστοριες τους πινωντας μπολικο ρουμι μεχρι την αυγη και μεσα στα λασπονερα στις φαβελες του σαο παουλο....
αν δεν τριφτεις με την λασπη πρωτα εσυ, θα ερθει να σε βρει αυτη.....
Στις φαβελες με στιλετιασανε για λιγα δολλαρια, αλλα και αυτο μεσα στο παιχνιδι της ζωης ειναι, πρεπει να περασεις απο τα ζορια της ζωης για να μπορεσεις να την εκτιμησεις.
Στα αλλεουτια στο βορειο πολο, καταμεσις του ειρηνικου, κοντεψα να βουλιαξω αλλα τελικα γλυτωσα, ποτε δεν ξερεις ποτε θα λιωσει το φυτιλι σου.
Δεν βουλιαξα αλλα δεν πηγε χαμενο το στρες τεστ.
Ειδα την ζωη αλλιως, πιο φιλοσοφημενα.
Οτι ειναι να ζησεις στη ζωη σου θα το ζησεις, μονο κοιτα να το απολαυσεις, αλλιως μην ζεις καθολου. Η απολαυση της ζωης ειναι καταρχην εργο δικο σου και αυτο πρεπει να το χωνεψεις.
Παλι εκει εκανα στροφη, σκεφτηκα οτι αν ειναι να ζω, θα απολαμβανω την καθε στιγμη, την καθε αυγη που ερχεται.
Αν φοβαμαι τον θανατο? οχι πια, τον ειδα καταφατσα χαιρετηθηκαμε και προσπερασα, μαλλον θα κλεισαμε ραντεβου για αλλη φορα.
Αλλωστε βιολογικα αντεχω πολυ ακομα, για πιο λογο να πεθανω?
Στη τελικη η ζωη για να ειναι ωραια εκεινο που χρειαζεται ειναι να ειναι ωραια πανω απο ολα μεσα σου, αν αυτο συμβαινει δεν χρειαζεσαι κατι αλλο. Η μαλλον τα υπολοιπα μπορουν να συμπληρωνουν μονο αυτο.

Καποια στιγμη βαριομουν το γυρολοι, η βαλιτσα βαρυνε και ειπα να την παρατησω.
Αλλωστε σχεδον την γη την ειχα γυρισει. Αρχιζεις και βαριεσαι το ριο, σου ξυνιζει το σαν χουαν και οι γαριδες σου πεφτουν βαριες στο μινταναο.
Ο κοσμος ηταν ηδη δικος μου, μεσα σε μια χουφτα τυλιγμενος, τον ειχα φερει βολτα 5-6 φορες. Σταματα ρε φιλε να κατεβω λοιπον....
Στην στερια ποτε δεν καταλαβα τους ανθρωπους. Το τι σοι παιχνιδια κανανε, πως προσπαιουσαν να σε βαλουν σε ασκοπα τριπακια,ενιωθα οτι εχανα ενεργεια οσο προσπαθουσα να εμπλακω σε παρεες.
Ισως ειμαι μοναχικος, ισως να ειμαι ιδιορυθμος δεν ξερω.
Αλλα ναι, δεν ειναι ολα καλα πανω μου, και με ξερω, αλλα δεν με ενοιαξε ποτε.
Γιατι να το κανω αλλωστε?
Ειμαι ελαφρα ακαταστατος αλλα παντα βρισκω αυτο που θελω οταν το αναζητησω για αυτο με ενοχλει οταν ανακατευουν τα πραγματα μου.

Πανω απο ολα εκεινο που μου αρεσει πιο παλυ ειναι να ανακαλυπτω πραγματα, και κυριως ανθρωπινους χαρακτηρες και συμπεριφορες. Αλλοκοτες και παραξενες.
Εχει την προκληση της η ανθρωπινη επικοινωνια, τοσο περιπλοκο θεμα που ποτε δεν υπαρχει μια συγκεκριμενη λυση για ενα θεμα, παντα θα υπαρχει μια αλλη λυση πιο καλυτερη αλλα δεν την σκεφτηκες εσυ.

Τι ακριβως κανω τωρα?
πινω μπυρα και συνεχιζω να σκεπτομαι.......
οτι καλυτερο μπορεις να βρεις στη ζωη σου


Καληνυχτα

[lalala]

Aπο μικρη ημουν αριστη μαθητρια μεχρι πρωτη λυκειου επαιρνα και αριστειο.Στ δευτερα λυκειου ομως επεσα στο 12.6 και στην τριτη στο 15...
Στη συνεχεια...
Απο κει και περα βιος και πολιτεια που θα γραψω καποια αλλα στιγμη πιο χαλαρη γιατι θελει χρονο και ξεδιπλωμα τη σκεψης

[sensitive]

τα παιδικα και εφηβικα μου χρονια υπηρξαν ευτυχισμενα και ανεμελα.
ημουν πολυ κοινωνικο ατομο και καλη μαθητρια.

στα 21 μου, μου παρουσιαστηκε αγχωδης καταθλιψη αλλα η "μοιρα", θεωρησε καλο να μου στειλει ταυτοχρονα και αλλα πολυ σοβαρα οικογενειακα προβληματα.

εντωμεταξυ ειχα περασει σε μια πολυ υψηλοβαθμη σχολη, καθοτι φυτουκλα την οποια για λογους ασχετους απο ψυχολογικα προβληματα μισησα και τελικα την παρατησα

στα 24 γνωρισα εναν ανθρωπο τον οποιο ερωτευτηκα παραφωρα.
στα 26 με χωριζει...
και καπου εκει αρχιζει ο γολγοθας μου.
αρχισα το τσιγαρο, το ποτο και η φαρμακευτικη μου αγωγη "εμπλουτιστηκε" και με αλλα φαρμακα, που με καταντησαν χοντρη ενω μεχρι τοτε ειχα ενα πολυ καλλιγραμμο σωμα.

η εργασιακη μου εμπειρια ειναι πολυ μικρη παρολο που βρισκομαι σε προχωρημενη ηλικια.

τα τελευταια 5 χρονια ειμαι χωρις δουλεια, χωρις δεσμο και χωρις φιλους (περα απο τους διαδυκτιακους).
τοσο ομορφα...

οι στοχοι μου ειναι οι εξης :
1)να  ξεπερασω την αγοραφοβια μου ώστε να γινω μερικως εστω λειτουργικη.
2)να κοινωνικοποιηθω
3)να βρω έναν ανθρωπο για να περασω το υπολοιπο της ζωης μου μαζι του.
4)να κανω το χομπι μου (συγγραφη) επαγγελμα.

[Sara]

Aπο μικρη ημουν αριστη μαθητρια μεχρι πρωτη λυκειου επαιρνα και αριστειο.Στ δευτερα λυκειου ομως επεσα στο 12.6 και στην τριτη στο 15...
Στη συνεχεια...
Απο κει και περα βιος και πολιτεια που θα γραψω καποια αλλα στιγμη πιο χαλαρη γιατι θελει χρονο και ξεδιπλωμα τη σκεψης

Περιμένουμε με ανυπομονησία!   

[clinical]

ωραία άντε να πώ κι εγώ τα δικά μου.

Ζεστά οικογενειακά χρόνια στην παιδική ηλικία, εκρήξεις στην εφηβεία με παράλληλες οικογενειακές κρίσεις και σημαντικές αλλαγές.
Προσφυγική καταγωγή που τελικά σε όλα πρόσφυγας παραμένω. Των άκρων από παιδί, ή 20 θα έπαιρνα ή κάτω από τη βάση.
Κακός μαθητής, αδιάφορος για το σχολείο μηδέν διάβασμα. Οι κωλοψυχίατροι θα λέγανε ότι έχω θέμα συγκέντρωσης και διαγωγής με έντονη οριακή προσωπικότητα, εγώ απλά δεν ήθελα να πάρω μέρος σε τίποτα από όλα αυτά.

Γενικά μηχανές, παρέες και έρωτας μέχρι τα 22-23, πολύ έρωτας όμως με τα πάντα,  (τα ποτά τα αφήνω απέξω), δουλειά σε σκυλάδικα, Bar, εφημερίδες και συνδικαλιστικά στο πανεπιστήμιο. Πάντοτε όμως σιχαινόμουνα τις εξαρτήσεις και τις ουσίες, μόνο το συναίσθημα ήθελα να με καθοδηγεί.

Από τα 22-23 άλλαξα παρέες, διάβασα πολλά και άνοιξα το μυαλό μου, διάβασμα, ψάξιμο, αριστεία σε μεταπτυχιακές σπουδές, διακρίσεις σε έρευνες και προετοιμασία για διδακτορικό. Τελικά σιχάθηκα και τα πανεπιστήμιά τους !! και το γύρισα στην θεραπεία. Διακρίσεις σε στρατιωτικές υπηρεσίες ψυχολογίας, και τρίτο πτυχίο σε θεραπεία και ψυχολογία. Επιστήμη και πάλι επιστήμη αλλά όχι αποστειρωμένη, του δρόμου . Ταγμένος ψυχοθεραπευτής και στρατευμένος αντιψυχιατρικής, και το κάνω σε όλη μου το ζωή, δεν αλλάζω μόλις φεύγω από τη δουλειά..

Ετσι κι έχω μείνει στη ζωή μου, τώρα ισορροπώ στις παρέες μου γιατί οι μισές ειναι διανοούμενοι (χαχα) και άλλοι μισοι αυθεντικά στελέχη της υποκουλτούρας. και γουστάρω να σας πω την αλήθεια.

Αν είχαμε μια καλύτερη εποχή θα κάναμε θαύματα η γενιά μας

[jimb]

 του δρόμου .

κατ εμε, η καλυτερη ψυχαναλυση..... 

[clinical]

 του δρόμου .

κατ εμε, η καλυτερη ψυχαναλυση..... 

Θα συμφωνήσω μόνο αν συμπληρώνεται από επιστημονική γνώση, θέλει συνδυασμό. Από μόνα τους δεν κάνουν τίποτα, μάλιστα αποπροσανατολίζουν σε περιπτώσεις.

Η γνώση έρχεται όταν σηκώνεις τα μάτια από το βιβλίο σου και κοιτάς τους ανθρώπους, τον εαυτό σου κλπ. Επομένως χρειαζόμαστε και το βιβλίο και τον δρόμο. )

[jimb]

clinical
μιας και μιλας για βιβλιο ψαχνω αυτο:


http://books.phigita.net/isbn/9789604064113

[clinical]

Αν θέλεις κάποιο άλλο μπορώ να σου δώσω, κάτι ουσιαστικά κριτικό στην ψυχολογία και ψυχιατρική αλλά και θεραπευτικά προσανατολισμένο ταυτόχρονα.

Βολεμένοι από τον μπαμπά τους μεταπτυχιακοί που πληρώνονται από τον δικό μας ιδρώτα μέσω ΜΚΟ για να διαπλέκονται με διευθυντάδες, κατεστημένα, καθηγητάδες και λοιπούς κρατικοδίαιτους, δεν θα μπουν ποτέ στην βιβλιοθηκη μου ακόμη και ως μεταφραστές. Ι3 άοπλο ο μικρός.

To ένα ειναι αυτό http://books.google.gr/books/about/Stress_and_emotional_health.html?id=zyE95ZzqQP8C&redir_esc=y

και το άλλο αυτό

http://books.google.gr/books?id=QzO5aqoCxHkC&dq=behind+the+symptom&hl=el&sa=X&ei=oYMyT77vNcLNsgb377iGBA&ved=0CC8Q6AEwAA

Δύσκολα βιβλία και θέλουν διάβασμα ξανά και ξανά γιατί ειναι πυκνά σε περιεχόμενο και κάθε παράγραφος λέει πολλά.
Στα ελληνικά δυστυχώς δεν υπάρχει τίποτα. Το θέμα δεν ειναι η κριτική απλά αλλά μια άλλη, επιστημονική ερμηνεία για τη θεραπεία και την αποκατάσταση.

Εδώ να φανταστείς ακόμα "ανακαλύπτουν" την υποκειμενικότητα και νιώθουν ανάταση

Ό,τι θέλεις μου λες at your service !

[lalala]

Mικρουλα μεχρι το γυμνασιο ημουν ενα πολυ ησυχο και συνεσταλμενο παιδακι .

 Στο γυμνασιο και στο λυκειο εγινα πιο κοινωνικη και ζωηρη,χωρις ομως να εχω στην εφηβεια μου ιδιαιτερες εντασεις και εξαρσεις.Μπορω να πω οτι ειχα μια ηρεμη εφηβεια ,πραγμα που ισως οδηγησε στο να περασω την εφηβεια αργοτερα και χειροτερα..

Στα 18 μου περασα σε ενα πανεπιστημιο με πολυ καλες προοπτικες.Ειχα μεγαλη ορεξη για τη συγκεκριμενη σχολη ,περνουσα τα μαθηματα και οι εργασιες μου ηταν παντα 9-10. Εκει ομως αντι να κανω μια σχεση με ενα συμφοιτητη μου που θα ειχαμε και κοινους στοχους εκανα μια σχεση με εναν ανθρωπο 35  ετων.(17 χρονια διαφορα).Η σχεση αυτη μπορω να πω  οτι συμαδεψε ολη τη μετεπειτα πορεια μου.Τον ερωτευτηκα με ολο μου το ειναι, οσο ασχημα μου φεροταν αλλο τοσο αρρωστα τον ερωτευομουν.Ασκουσε τοση επιροη πανω μου ,που του συγχωρουσα τα παντα.Οταν πια ειδα οτι ειχα χασει τον εαυτο μου,οτι εχανα τα καλυτερα μου χρονια με εναν ανθρωπο που ενω για εμενα ηταν τα παντα ,για αυτον ημουνα ενα σκουπιδι ητανε αργα.Ειχανε περασει 2 χρονια συγκατοικησης και η μονη λυση που βρηκα σαν διεξοδο ητανε να παρατησω τα παντα και να φυγω οχι μονο απο κοντα του αλλα και απο την πολη που σπουδαζα..ημουνα μολις 20 χρονων και ενιωθα γρια..

Ετσι γυρισα στο πατρικο μου ,μετα απο 2 χρονια με φοβερες ανασφαλειες,καθολου αυτοπεποιθηση,φοβους και ενα αισθημα οτι δεν αξιζω τιποτα.Ξαναδιαβασα για ενα χρονο και ξαναεδωσα πανελληνιες για μια αλλη σχολη.

Στα 22 μου λοιπον πηγα σε μια αλλη πολη για σπουδες σε ενα τει.Τα πρωτα 2 χρονια περασανε ηρεμα .Πηγαινα καλα στη σχολη,ειχα πολλους φιλους και ομορφες σχεσεις.Μεχρι που στα 24  παθαινω την πρωτη κριση πανικου.Εκει αρχιζει ενας γολγοθας ...Φοβος για την υγεια μου,εξετασεις ιατρικες ολων των ειδων,φοβερα ψυχωσωματικα..Αρνιομουνα να επισκεφτω καποιο ειδικο πιστευοντας οτι μπορουσα να το περασω μονη .Αρχισα να φοβαμαι να βγαινω εξω,δεν πηγαινα στα μαθηματα και αρχισα να χρησιμοποιω το αλκοολ κατα διαστηματα που αισθανομουν χαλια ως το ευκολο φαρμακο που ηρεμουσε τους πανικους μου,τους φοβους μου..Εζησα ετσι αλλα 2 χρονια διατηρωντας μια σχεση με εναν συμφοιτητη μου που εκανε χρηση περιστιακα χασις.Οπως ηταν φυσικο τα μαθηματα εμεναν πισω,εδινα καποια μαθηματα χωρις να μπορω να τα περασω..και βρεθηκα στα 26 μου ναι μαι επι πτυχιο και να χρωσταω απειρα μαθηματα..
Στα 27 μου λοπον, γυρισα παλι στο πατρικο μου..Οι γονεις μου ειχανε την εντυπωση οτι χρωσταω λιγα μαθηματα 3-4 και οτι θα τελειωνα σε κανα χρονο..

Περασε μια ησυχη χρονια .Στα 28 γνωριζω εναν ανθρωπο και σε λιγο χρονικο διαστημα πηγα αθηνα να συγκατοικησω μαζι του.(ειχα ξεκαθαρισει τους γονεις μου οτι με την σχολη τα ειχα θαλλασωσει).Μια δυσκολη σχεση με πολλα σκαμπανεβασματα .ασχημος χωρισμος..

Και ερχομοστε πια στα 29 μου τωρα ,που ειμαι θεσσαλονικη μια πολη που αγαπω πολυ.Νοικιαζω ενα σπιτακι,εχω μια δουλιτσα,μπορω να πω οτι απο τοτε που αρχισαν οι πανικοι ειναι η καλυτερη χρονια μου.Περναω ομορφα και αρχισα να με προσεχω..Σχεσεις ερχονται και παρερχονται και κοιταω μπροστα..κοιταω μπροστα με αισιοδοξια..

Ειχα μια ζωη μεχρι τωρα γεματη λαθη που αγαπησα και εμπειριες που λατρεψα,η ζωη μου γενικα εχει πολλα σκαμπανεβασματα,εχει πονο και χαρες.Εχω φτασει στον απολυτο πατο και σηκωθηκα ..για αυτο και μονο το λογο αισθανομαι περηφανη..

αυτα τα λιγα για μενα
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΔΩ ΤΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΜΟΥ ΕΠΙΦΥΛΑΣΣΕΙ Η ΖΩΗ

[jimb]

Mικρουλα μεχρι το γυμνασιο ημουν ενα πολυ ησυχο και συνεσταλμενο παιδακι .

απαπαπαπααααααααα!!! 

[lalala]

axaxa σου εκανε εντυπωση?

[jimb]

μηπως μπερδευτηκες και μιλας για αλλο παιδακι??